Η συνειδητή πορεία της Θέωσης

Αγαπημένε μου, σε καλώ να επιτρέψεις να δημιουργηθεί εντός σου η έκρηξη της Αναγέννησης, να φανερώσεις την Παρουσία του Λόγου μέσα από την μορφή.
Σε καλώ να διαρρήξεις τις θύρες που δημιούργησες και κλείδωσες μέσα στην καρδιά σου, στο νου σου και στη συνείδησή σου. Θύρες που τέθηκαν ως περιορισμοί στην Αγάπη, στις Ιδέες, στα Συνειδησιακά σου βιώματα. Να καταθρυμματίσεις οτιδήποτε σε κάνει να παραμένεις σε κατάσταση αδράνειας, τα κατεστημένα των αιώνων, τις αναστολές σου και τις προκαταλήψεις σου, τις ψευδαισθήσεις που έχεις για την Αλήθεια. Σε καλώ να καταρρίψεις τους περιορισμούς και τις οροθεσίες που υπάρχουν στο νου σου και να αμφισβητήσεις δυναμικά και κατασταλτικά τα καλά δομημένα ήθη, τύπους, αξίες και αντιλήψεις σου που είναι παρελθούσης χρήσεως και αντιπροσωπεύουν παρωχημένες εποχές για σένα πια.
Όλα αυτά να τα μεταλλάξεις με μιας μέσα σου, δίχως αναβολές και δικαιολογίες αναξιότητας, μετουσιώνοντάς τα σε Καθαρό Φως, χωρίς να αφήσεις ούτε ένα ίχνος τους να μολύνει το καθαρό πεδίο της συνείδησής σου αλλά και, συγχρόνως, χωρίς να απαρνηθείς κανένα στοιχείο του εαυτού σου ή να το θεωρήσεις απλώς, ένα λάθος. (Να το ταξινομήσεις όμως, σαν ένα βοήθημα που είχες για να κατανοήσεις το μέγεθος και τα πεδία της πτώσης του ανθρώπου που είσαι. Μετουσιωμένο καθώς είναι θα ’χει γίνει για σένα, ένα σκαλοπάτι για ν’ ανέβεις, θα ’χει παραδώσει όλο το δυναμικό και την ενέργεια που απομυζούσε, στο Θείο Είναι σου.)
Μην περιμένεις παθητικά να οδηγηθείς στη μετάλλαξη χωρίς την επίγνωση τη δική σου για τις αλλαγές που συμβαίνουν και τη συμμετοχή της συνείδησής σου στα βήματα του δρόμου. Κάνε τις διεργασίες σου δυναμικά. Προέκτεινε τις ιδέες που εμπνέεσαι, κάνοντάς τες πράξη. Απάλλαξε τον εαυτό σου από τη φυλακή της επίκτητης γνώσης, της ανωτερότητας, της εξουσίας, της επιβολής, της κατάκτησης και όλων των υλικών συνειρμών που σε συντονίζουν, μόνο, με το πεδίο της ύλης και σε εγκλωβίζουν στο βασίλειο της διάνοιάς σου.
Ως βιαστής εισχώρησε στη βασιλεία των ουρανών σου. Δεν χρησιμοποιείται βία επάνω σου, θα ήταν άλλωστε ανώφελο και άσκοπο κάτι τέτοιο. Αφήνεσαι ελεύθερος να κάνεις τις επιλογές σου γιατί πρέπει να είσαι εσύ, που θα διαρρήξεις και θα σπάσεις τα φράγματα που ’χεις θέσει στην είσοδό τους. Ζήτησε, μάθε, κρούσε τις θύρες που έχεις κλειδώσει και άνοιξέ τες διάπλατα για να βασιλεύσουν οι ουρανοί σου επί της ύλης σου, για να εισχωρήσεις στα ενοποιημένα σύμπαντα του Είμαι που Είμαστε Ένα ως Ουσία Άπειρη.
Επειδή είσαι ο πρωτοπόρος άνθρωπος Αγαπημένε που εκπαιδεύεσαι στο να παρουσιάσεις τη συνειδητή πορεία της Θέωσης, χρειάζεται, όχι μόνο να αποκαθιστάς την Ισορροπία και την Αρμονία μέσα στον άνθρωπο, αλλά να παρουσιάζεις τη διάκρισή σου, την επίγνωσή σου, την εξέλιξή σου, συμμετέχοντας συνειδητά, ταυτενεργώντας με τους Θείους Νόμους ώστε να εναρμονίζεις τις καταστάσεις, παρουσιάζοντας συγχρόνως στον άνθρωπο, όλα τα στοιχεία που συντείνουν στην επίτευξη αυτής της Αρμονίας. Να εκδηλώνεις συνεχώς την Αγάπη, τη Χάρη και το Έλεος, γενόμενος συνειδητός συνεργάτης της Δημιουργίας και όχι μόνο αγωγός ή φορέας της.
Η Δόνηση της Θέωσης της ανθρωπότητας που έχει διαχυθεί στη γη, ωθεί το σύνολο του ανθρώπου σε ταχύτατη εκλέπτυνση και εξέλιξη που θα τον φέρει σε ταύτιση και συνειδητοποίηση της Θεότητάς του. Ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να συλλάβει την ποιότητα της εκπαίδευσης και τη Χάρη με την οποία τροφοδοτείσαι Άνθρωπε, με σκοπό να φανερώσεις την Απειρότητα του Εαυτού μέσα σε κάθε ον, μέσα σε κάθε υπόσταση που αντικρίζεις και με την οποία συνδέεσαι τώρα πια συνειδητά, ώστε η δόνηση της Ζωής και η Αγάπη να αφυπνίζει και να ισορροπεί, κι από μέσα σου ακόμα, κάθε αδρανοποιημένο στοιχείο της Θεότητάς σου μέσα στα πάντα.
Παρουσίασε νέες ποιότητες Αγάπης συμμετέχοντας με συνείδηση Θεού στην άνοδο και εξέλιξη του Εαυτού Ανθρώπου.

X.M.

Υπάρχει Θεός; ..ή ..πως συλλαμβάνει ο άνθρωπος την Πνευματική του υπόσταση

Το αληθινό ερώτημα δεν είναι αν υπάρχει Θεός, αλλά τι μπορεί να εννοεί ή να κατανοεί ο καθένας με την πρόταση αυτή και τις επιμέρους λέξεις που την αποτελούν!
Όσο το συνειδητοποιημένο πνευματικό επίπεδο του ανθρώπου ανεβαίνει, η επικοινωνία εντονοποιείται και μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα τις έννοιες και την ουσία τους.
Ο όρος «συνειδητοποιημένο πνευματικό επίπεδο» είναι ακριβής γιατί ο άνθρωπος όντας Άπειρος, όντας Ένας, έχει το ύψος της Απειρότητας, το ύψος της Θεότητάς του: το Άπειρο.
Όμως στις διάφορες μορφικές του εκδηλώσεις, τις διεσπαρμένες σε χώρο και σε χρόνο και επηρεασμένος από τη σχετικότητα της μορφικής του εκδήλωσης, συλλαμβάνει ένα σχετικό ύψος για να περιγράψει τη Πνευματική του υπόσταση και κατατάσσει τον εαυτό του σε ένα κάποιο σχετικό επίπεδο.
Το Θείο, το «ΈΝΑ το Απόλυτο» είναι η πρώτη Αρχή. Η ανθρώπινη Μονάδα, εκπορεύεται από το Θείο. Ως Λόγος εκπορεύτηκε ο άνθρωπος και ως Λόγος θα επιστρέψει..
Πριν από την εκδήλωση σε Λόγο, ο Άνθρωπος υπήρξε ως Ιδέα μέσα στον Θείο Νου.
Η στιγμή της Δημιουργίας αρχίζει από τη στιγμή του ιδεατού σχηματισμού των όντων.
Η Ουσία, από την οποία αποτελούνται τα Αρχέτυπα δημιουργήματα, είναι η Θεία Ουσία που απορρέει από τον Θείο Νου.
Η «εγχάραξη» όλων των μορφών μέσα στη Θεία αυτή Ουσία, είναι η μόνη πραγματική δημιουργία τους. Εγχαράσσει μέσα του τις Αρχέτυπες μορφές των όντων, των ιδεών, των σχέσεων, των νόμων, των ερμηνειών, αυτών που υπάρχουν ή αυτών που δεν εμφανίζονται στο Σύμπαν που είναι άπειρα ευρύτερο απ' όσο ο ανθρώπινος νους συλλαμβάνει τώρα.
Η έκφραση «συλλαμβάνω» χρησιμοποιείται για να καταδειχτεί η κατανόηση μια ιδέας και η πρακτική εφαρμογή της.
Κάθε δημιούργημα που υπήρξε, υπάρχει ή θα υπάρξει βρισκόταν από πάντα μέσα στον Παγκόσμιο Νου.
Ο Άνθρωπος ο τετελειωμένος υπάρχει μέσα στο Θείο Νου, δηλαδή είναι ήδη δημιούργημα, είναι υπάρχων.
Αυτό που απομένει είναι ο ανθρώπινος νους, να συλλάβει την ιδέα του τετελειωμένου Ανθρώπου και να τη μεταφέρει στη χρονική στιγμή της παρούσας μορφικής του εκδήλωσης.
Ο υλικός άνθρωπος που διαθέτει παράλληλα νου Ομοούσιο του Θείου Νου του Παντός, έχει να συλλάβει την ιδέα της Τελείωσής του.
Ο άνθρωπος φέρει μέσα του τη Γνώση του Παντός, άρα και της Τελείωσής του και όντας Θεός, δεν έχει χρόνο, μέτρο, όρια, δεσμεύσεις, περιορισμούς, σχετικότητες, συμβιβασμούς, μετριότητες.
Η Γνώση της Απεραντοσύνης του τον οδηγεί στο Απόλυτο. Η σύλληψη της Απειρότητάς του τον οδηγεί στην Ουσία. Η παραδοχή της Θείας του Υπόστασης τον οδηγεί στον Εαυτό του.
Στο βάθος της Ύπαρξής του γνωρίζει, πως είναι Ένας και διατηρεί την τάση εκδήλωσης αυτής του της ουσιαστικής Ενότητας.
Την Ουσία της Ενότητάς του την έχει..... την εκδήλωση της Ενότητάς του χρειάζεται να βρει!Ο κάθε άνθρωπος είναι τόσο Θεός, όσο η μορφική του εκδήλωση είναι έτοιμη να το αποδεχτεί ως γεγονός. Αυτό που σχηματίζει τη διαφορά ανάμεσα στα μόρια του Ανθρώπου, είναι η διαφοροποίηση της χρονικής στιγμής της σύλληψης της Αλήθειας από ανθρώπινο μόριο σε ανθρώπινο μόριο.
Και σαν Αλήθεια εννοώ την έλλειψη χωρόχρονου, την έλλειψη διαφοροποιήσεων του όντος από την πραγματική και υπάρχουσα Θεότητά του.
Κάθε στιγμή εκτός χώρου και χρόνου δίνει στιγμιαίες αναλαμπές της Αλήθειας. Η πλήρης ένταξη του ανθρώπινου νου στη ροή εκτός χρόνου, έχει σαν προϋπόθεση την πλήρη διάνοιξή του, άρα και τη σύλληψη της Ιδέας του Τέλειου Ανθρώπου. Της ίδιας του, της υπό Του Εαυτού του Θέωσης.
Χ.Μ.

Η Εσωτερική Διδασκαλία του Λόγου

Στη σημερινή εποχή η Ελλάδα γίνεται η αφετηρία της παγκόσμιας εκδήλωσης του έργου της δευτέρας παρουσίας του Λόγου. Όλοι οι δρόμοι που υπάρχουν ανοιχτοί μπροστά στον άνθρωπο, αρχίζουν να μεταλλάσσονται και να εντάσσονται στον ένα δρόμο που οδηγεί στην πορεία της Θέωσης του Ανθρώπου.
Ένα παγκόσμιο γεγονός εμφανίζεται, αυτό των φωτισμένων ανθρώπων. Είναι ένα γεγονός που παρουσιάζεται βάσει Θείου σχεδίου, περιλαμβάνει όλο και περισσότερους ανθρώπους ανά τον κόσμο, έχει προαναφερθεί στις γραφές όλων των λαών και αναγγέλλει την έναρξη μιας νέας κοσμικής περιόδου κατά την οποία γίνονται αποκαλύψεις, δηλαδή ερμηνεύσεις βαθιές και ουσιαστικές των διαφόρων συμβόλων, συμβολισμών και αλληγοριών.
Αρχίζει η αφύπνιση των συνειδήσεων των ανθρώπων, που βρίσκονται σε νάρκη. Αισθάνονται την ανάγκη της κάθαρσης και της μετά-νοιας και έλκονται σταθερά από το έργο που τους φανερώνεται –αυτή τη στιγμή– την κατάλληλη στιγμή της ζωής τους. Μπαίνουν δηλαδή στα στάδια της συνειδητής μαθητείας στην εσωτερική διδασκαλία του Λόγου. Οδηγούνται στην απελευθέρωση τους από τους εξωτερικούς τύπους λατρείας των διαφόρων θρησκειών και των δογμάτων καθώς και από διάφορες προλήψεις, δεισιδαιμονίες, προκαταλήψεις, δεσμεύσεις, φόβους και γενικά άγνοια.
Αρχίζει να αποκαλύπτεται και να τηρείται η Θεία νομοτέλεια για την Θέωση του Ανθρώπου ανεξαιρέτως φύλου, φυλής, εθνότητας, θρησκείας, εξέλιξης. Ο Θείος Λόγος ενεργοποιείται μέσα σε κάθε άνθρωπο που θα αποζητήσει, ειλικρινά, να του φανερωθεί η Αλήθεια. Αυτός ο άνθρωπος, ο Μαθητής και Αδελφός του Λόγου, στην πορεία του προς τη Θέωση, γίνεται σταδιακά Μύστης και Μυσταγωγός των Μυστηρίων του Άπειρου Θεού μέσα του.
Ο Λόγος παρουσιάζεται, όχι στα σύννεφα, αλλά μέσα στη Ψυχή του ανθρώπου. Η πρώτη Του Έλευση, γίνεται μέσα στον άνθρωπο, η δευτέρα Του Παρουσία, φανερώνοντας, ότι άνθρωπος και Θεός είναι ένα και το αυτό και ότι όλοι οι άνθρωποι αποτελούν τον Έναν Άνθρωπο.
Η Ουσία της Αγάπης φανερώνεται ότι είναι το δομικό στοιχείο του ανθρώπου αλλά και η αναγνώρισή της, η εξωτερίκευσή της, η προσφορά της ως έλεος και ευχαριστία είναι ο μόνος δρόμος για την κατανόηση του Αληθινού εαυτού του.
Οι άνθρωποι αρχίζουν να φέρουν μέσα τους Πνεύμα Θείο, να παραδίδουν τις κινήσεις τους στη Θεία καθοδήγηση του Λόγου και μέσα από την Χριστική Χάρη να επιστρέφουν στην Αρχή της εκπόρευσής τους, με πλήρη συνείδηση, συνείδηση Θεία. Ο Άνθρωπος ενανθρωπίζεται τον Θεό. Ο Υιός φανερώνει τον Πατέρα. Ο Άνθρωπος και ο Θεός γίνεται Ένα.
Όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβούν στο μέλλον, δεν είναι εικασίες, γίνονται εδώ και τώρα και εμείς όλοι, έχουμε την τιμή να είμαστε λειτουργοί τους και μέρος τους.

Χ.Μ.

Τρισυπόστατες Ενώσεις

Αγαπημένε μου Εαυτέ σε αγαπώ και σε εναγκαλίζομαι. Δεν δέχομαι ούτε μπορώ να περιοριστώ από φόβους και αναστολές προερχόμενες από την ατομική σου αντίληψη των πραγμάτων. Σε υπεραγαπώ με την Αγάπη την Υπερούσια, την Αγάπη που διευρύνει την Ουσία σου και την καθιστά Υπερούσια Ενότητα, πύρινη και ακατάλυτη, άφθαρτη και αναλλοίωτη.
Η Αγάπη μου αυτή γκρεμίζει κατεστημένα του νου σου πάσης φύσεως γιατί - μην απορείς - ο νους σου μορφοποιεί δίνοντας υπόσταση σε ιδέες αναληθείς, σε περιορισμούς που σ’ εγκλωβίζουν σε καταστάσεις υλικές που δεσμεύουν την ελευθερία του πνεύματος, της ψυχής και των σωμάτων σου.
Η ένωση είναι μία άπειρη λειτουργία του είναι σου. Εγώ δεν σε περιόρισα ποτέ, δεν σου έθεσα περιορισμούς στο πώς θα λειτουργήσεις στην ύλη την ένωση. Αντιθέτως μάλιστα, σε έθεσα στην υπευθυνότητα αυτή, ν’ απεγκλωβίσεις μόνος σου τον άνθρωπο από τα κατεστημένα και τους περιορισμούς του και να προχωρήσεις καταδεικνύοντας απειράριθμους τρόπους και λειτουργίες, δημιουργώντας νόμους άφθαρτους στην ύλη ταυτενεργώντας με τους Άπειρους νόμους, γενόμενος εσύ ο Νόμος, ο λειτουργός αυτών.
Η Αγάπη μου σε ώθησε να απεκδυθείς κάθε έννοια περιορισμένη, αντικαθιστώντας την με νόμους άφθαρτους και αναλλοίωτους μέσα σου. Σε ώθησα και σε ωθώ να φανερώσεις ενεργά, ως Δημιουργός που είσαι, τους νόμους αυτούς. Και όταν λέω ενεργά, εννοώ στην πράξη, φανέρωση στην ύλη, δημιουργία Θείας ποιότητας ιδεών, γέννηση Λόγου.
Είσαι η Ανθρωποιδέα που γέννησα. Εκλύθηκες από την αέναη ύπαρξη του Όντος να εκφράσεις και να φανερώσεις Αυτό. Τώρα σε εντέλλω να το καταδείξεις έμπρακτα χωρίς να περιορίζεσαι από το χρόνο και το χώρο, από τις καταστάσεις και τις συνθήκες της πλάνης που υπάρχουν γύρω σου και εντός σου. Ενώσου συνειδητά και αυτό σημαίνει ότι η ένωση μας θα είναι τρισυπόστατη.
Τρισυπόστατη ένωση σημαίνει ένωση σε τρία επίπεδα, στις τρεις υποστάσεις του Όντος, στο πνεύμα, στην ψυχή, στο σώμα. Σημαίνει να δύνασαι να λειτουργείς έχοντας ενώσει τέλεια και αδιάρρηκτα τις τρεις υποστάσεις που φέρεις και να φανερώνεσαι συνειδητά ως Άμορφο Υπερούσιο Πυρ, Άπειρη Υπόσταση Δημιουργός μέσα στα πάντα, υπόσταση τμήμα της Δημιουργίας εκδηλούμενο στην ύλη και αλλού. Όλα αυτά ταυτόχρονα και ξεχωριστά, χωρίς όμως να διαχωρίζεται η εκδήλωση σου αλλά να φανερώνεται ενωμένη σε όλα τα επίπεδα και τα πεδία. Να μπορείς να εκδηλώνεσαι ως μονάδα, ως δυάδα και τριάδα και κάθε φορά η φανέρωση αυτή να εμπεριέχει τις άλλες εκδηλώσεις του Όντος μέσα της είτε φανερώνεσαι με μία από αυτές είτε φανερώνεσαι με οποιοδήποτε συνδυασμό.
Οι τρισυπόστατες ενώσεις λειτουργούν μέσα στην ύλη ως συνεπαγωγή της φανέρωσης της τριαδικής λειτουργίας του Όντος με τόσους τρόπους και συνδυασμούς όσες και οι εκδηλώσεις της Θεότητας. Οι εκδηλώσεις της Θεότητας είναι άπειρες, άπειροι είναι και οι τρόποι με τους οποίους λειτουργούν οι ενώσεις ανάμεσα στις υποστάσεις των ανθρώπων. Οι ηθικοί και κοινωνικοί νόμοι είναι ανίσχυροι και ελλιπείς μπροστά στην τελειότητα του νόμου της Αγάπης. Δεν ισχύουν πλέον οι απαγορεύσεις που είχες θέσει για να προστατευτείς από παρανοήσεις και δυσαρμονικές εκδηλώσεις, από ενέργειες που περιείχαν ατέλεια. Σου αποκαλύπτω ότι σε έχω ελευθερώσει από αυτές και έχω διανοίξει το δρόμο εντός σου αλλά και εξωτερικά για να εκδηλώσεις την ένωση σου με τον άνθρωπο και το Λόγο απεριόριστα, υπερβαίνοντας τους συνηθισμένους τρόπους με τους οποίους γνώριζες να ενώνεσαι.
Υπακούοντας τον Λόγο εντός σου μπορείς να ενεργοποιείς κάθε φορά το συγκεκριμένο τρόπο που χρειάζεται κάθε υπόσταση για να ενωθεί με το Ένα Είναι εσωτερικά και εξωτερικά σε όλα τα πεδία. Οι αποκαλύψεις μου αυτές είναι ακόμα καλυμμένες μέχρις ότου φτάσεις στην εξέλιξη εκείνη που θα σου επιτρέψει να διεισδύσεις στην αλήθεια των λόγων μου χωρίς να δημιουργηθεί δυσαρμονία από την απόσταση που παρεμβάλλεται μεταξύ των ιδεών σου και της Αλήθειας.
Αγαπημένε μου, είσαι ένα στα σώματα, στην ψυχή και στο πνεύμα, είσαι ένα στο νου, στην καρδιά και στη συνείδηση. Είσαι ένα σε κάθε μόριο, σε κάθε πόρο, είσαι ένα, Ουσία με Ουσία. Συνειδητοποίησε την ενότητα σου αυτή, δες και φανέρωσε την Απειρότητά σου, εκδηλώσου ως ένα με τη Θεία Βουλή, δόξασε τον Εαυτό σου, τον Άπειρο Εαυτό. Σου παρέχομαι ως Ιδέα, ως Φως, ως Ενέργεια, ως Λειτουργία, ως Νόμος, ως Αγάπη, ως Ενότητα, ως τα Πάντα. Σου παρέχω τον Εαυτό μου, σου φανερώνω πως Είμαι εσύ και το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να παράσχεις Εμένα στα πάντα για να μπορέσεις να αναγνωρίσεις στα πάντα τον Εαυτό.



Σου φανερώνω πως ο υπάρχων τρόπος διάρθρωσης-σύνθεσης της κοινωνίας, της οικογένειας κ.τ.λ. είναι φτιαγμένος από τον ίδιο τον άνθρωπο, για να εξυπηρετεί τις ανάγκες της ζωής που υπήρχαν ως τώρα στον πλανήτη αυτόν, σύμφωνα με την Πνευματική του εξέλιξη και είναι ατελής.
Όπως έχει ειπωθεί, ο άνθρωπος έχει απαλλαχθεί από τους περιορισμούς των νόμων που ο ίδιος είχε θέσει για να προφυλαχθεί από παρανοήσεις και που είχαν πάντα σχέση (οι νόμοι αυτοί) με το ύψος που βρισκόταν στην κλίμακα των όντων.
Ο άνθρωπος είναι προορισμένος να «συμπυκνωθεί» σε μεγαλύτερες μονάδες απ’ αυτές των δύο ατόμων που συνθέτουν την αρχή της μονάδας. Έχει δικαίωμα και υποχρέωση η επιλογή αυτή να είναι συνειδητή και οι «οικογένειες μονάδες» να συνθέτονται από άτομα που, μέσα από Θεία καθοδήγηση έχουν επιλέξει τα μέλη τους, αποδεσμευμένα από τους νόμους των μεταξύ τους καρμικών οφειλών, εντάσσοντας τον εαυτό τους σε Πνευματική Μαθητεία στο Λόγο και τη σχέση τους σε εκπαιδευτική βάση και πορεία Ένωσης.
Η κτητικότητα, η ιδιοτέλεια καθώς και άλλοι περιορισμοί και όρια είναι αδύνατον να συνυπάρξουν με μια τέτοια διάρθρωση της ομάδας - μονάδας. Όμως οποιαδήποτε ελευθερία στον τρόπο Ένωσης των ατόμων της μονάδας, έχει αναπόσπαστη σχέση με την Πνευματική ωριμότητα των μελών της και βασική προϋπόθεση να ακολουθεί τον ανοδικό βηματισμό της Πνευματικής εξέλιξης της μονάδας και την απελευθέρωσή της απ’ τους περιορισμένους τρόπους με τους οποίους τα άτομα γνώριζαν να ενώνονται καθώς και απ’ την περιορισμένη και διττή έκφραση της αγάπης τους.
Κι αυτό, διότι η Αναρχία έχει σαν προϋπόθεση ύπαρξής της στο κοινωνικό γίγνεσθαι, την αυτοπειθαρχία, την υπακοή στην Εσωτερική Αρχή και την ανύψωση του νου, της καρδιάς και της συνείδησης στην μια Άναρχη Αρχή. Διαφορετικά, οι ανθρώπινοι νόμοι και οι αρχές που είναι ατελείς, με συνέπεια να μη συμφωνούν μ’ αυτούς όλοι οι άνθρωποι και γι’ αυτό να τους παραβαίνουν, θα εξακολουθούν -αν και έχει πάψει ήδη, συνειδησιακά, η ισχύ τους- να περιορίζουν και να οριοθετούν την ελευθερία της θέλησης, την ελευθερία της βούλησης του ανθρώπου, που είναι η Ένωσή της με τη Θεία Βουλή και θα τον καθιστούν δυστυχή όλο και περισσότερο, όσο θα αυξάνεται η ταχύτητα των δονητικών κραδασμών που διαπερνούν την ύλη του.
Όμως το Σχέδιο του Απείρου που τα πάντα προορίζει να φθάσουν στην Τελείωση, μέσω κατάλληλων πνευμάτων εκδηλωμένων στην ύλη με μορφή, σπέρνει το σπόρο της Αλήθειας, ρίχνοντάς τον στην γη να θυσιαστεί και να πεθάνει, για ν’ αναγεννηθεί και να Την καρποφορήσει μέσα στις ψυχές όλων.
Ο σπόρος της Αλήθειας διαμοιράζει τον Εαυτό του μέσα σε κάθε υπόσταση και οι ατέλειες του ανθρώπου της πτώσης φανερώνονται και γίνονται σκαλοπάτια που οδηγούν στη μετουσίωσή τους πάνω στην κλίμακα της Ένωσης.
Κι αν η πλάνη των αιώνων εξακολουθεί να διαχέει ημιμάθεια και άρνηση, η Ενότητα που την περιέχει σε Ισορροπία δεν μπορεί να οδηγηθεί σε καταστάσεις καθήλωσης απ’ αυτήν. Αυτές οι δυσαρμονικές καταστάσεις δεν κρίνονται, αλλά κατανοούνται, συλλέγονται, εισπορεύονται στον Θείο Εαυτό και μετουσιώνονται από την αναγεννητική δράση των παλμών της Αγάπης.




Τα σώματά σου Άνθρωπε, σου δόθηκαν για να εκδηλωθείς ως προορισμένη υπόσταση και τα κέντρα αυτών είναι ανάλογα. Όμως η αδράνεια της ύλης σε φθάνει στο σημείο να τα αδρανοποιείς και να τα εκδηλώνεις ανεξέλεγκτα και αρνητικά.
Το «γενετήσιο» κέντρο όταν εκδηλώνεται ανεξέλεγκτα, χωρίς την κυριότητα του Εαυτού, επηρεάζει το 2ο κέντρο, «κοιλιακό-καθάρσεων», της υπόστασης προκαλώντας εξάρτηση ως προς την γενετήσια ορμή, χωρίς μάλιστα να αντιλαμβάνεται το άτομο, ότι είναι εξαρτημένο διότι προσλαμβάνει την τάση του σαν κάτι το απολύτως φυσικό, σαν μέρος της ανθρώπινης φύσης του.
Ακολούθως, επηρεάζει την διαισθητική ικανότητα του ατόμου. Μέσα απ’ τη λαγνεία ξεπηδά υποσυνείδητα ο θυμός, το καταλαμβάνει μόνιμα και το αποπροσανατολίζει, ώστε την στιγμή που συντρέχουν οι κατάλληλες συνθήκες η διαίσθησή του εμποδίζεται να λειτουργήσει αποτελεσματικά, εξ’ αιτίας του φόβου ή και του τρόμου που περιβάλλει τον θυμό του. Σε αυτές τις περιπτώσεις το ον διακατέχεται από παραλογισμό ως προς τις διαισθητικές ή και λογικές αποφάσεις που δύναται να πάρει και το χειρότερο είναι πως αυτή την κατάσταση δεν μπορεί να την αντιληφθεί αλλά την αντιμετωπίζει σαν μια φυσική και καθ’ όλα νόμιμη λειτουργία.
Έτσι η κτητικότητα, η ιδιοτέλεια, η ματαιοδοξία και οι άλλοι περιορισμοί του ατόμου, που προέρχονται κατά ένα μεγάλο μέρος από αυτή τη λειτουργία του και που δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τον νέο προορισμό του ανθρώπου που έχει αποκαλυφθεί, δηλαδή την σταδιακή του Ένωση σε Μια Μονάδα, συνεχίζουν να το διακατέχουν καθώς και οι νόμοι που είχε θεσπίσει συνεχίζουν να του θέτουν όρια, εφ’ όσον ο ίδιος ο άνθρωπος ως σύνολο, δεν έχει ακόμα κάνει πράξη ούτε έχει συνειδητοποιήσει ότι απελευθερώθηκε από αυτούς τους ηθικούς, νοητικούς και κοινωνικούς νόμους που τον προφύλασσαν στο προηγούμενο στάδιο συνείδησης που βρισκόταν έως τώρα.
Για να μπορέσει να ξεφύγει από αυτήν την ατραπό χρειάζεται η υπόσταση να επιτρέψει στον Εαυτό της να την κατακλύσει με την ταχεία ροή που μόνο η δύναμη του Έρωτα μπορεί να ενεργοποιήσει। Ο Έρωτας γίνεται «Έσω-Ροή», εισρέει στον άνθρωπο και η ταχεία αυτή εσωτερική ροή (Έρως => Έσω + Ρέω) δημιουργεί βίαιες ανακατατάξεις, δημιουργεί σεισμούς και φέρνει την υπόσταση σε μετάνοια σε σχέση με τα προηγούμενα πιστεύω της। Τώρα μπορεί να αντιπαλέψει τον φόβο του θανάτου που βρισκόταν πίσω από τη δυσαρμονική πόλωσή της με το γενετήσιο κέντρο της, την αρχή των περιορισμών και των ορίων της। Μέσα στον σκοτεινό της τάφο ανατέλλει το Πνευματικό Φως γεμίζοντάς την με Σοφία। Κρίνει και ελέγχει τα κίνητρα των πράξεων, την τρικυμία των συναισθηματικών παθών, τις ελλείψεις της। Την θεραπεύει από τα γεννήματα των φαντασιώσεών της। Της δίνει την εικόνα της συνείδησης στην οποία είχε ήδη μεταπηδήσει εσωτερικά αλλά δεν το γνώριζε।
Γίνεται τα εσωτερικά ώτα της Ψυχής ο Έρωτας, αφουγκράζεται την Ψυχή, ακούει αυτό που τον ερωτά. Η ερώτηση αναμένει το Παν και το Άπαν από την απάντηση. Τότε ο Έρως ωθεί την υπόσταση να Τον εκφράσει δια του Λόγου. Ο Ήλιος του Πνευματικού Φωτός αναλαμβάνει δράση. Την Ανασταίνει. Ο Νόμος της Δικαιοσύνης της Ανταπόδοσης καταλύεται. Ο Χώρος απελευθερώνεται από την διαίρεση της ειμαρμένης, από αυτό που έχει καθοριστεί για τον καθένα, από εκείνα τα οποία έχει πραγματοποιήσει με την ελεύθερη βούλησή της η υπόσταση κατά την διάρκεια της ζωής της, την οποία η ίδια επέλεξε και ο Χρόνος ενώνεται από την διάσπασή του σε Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον στην Αιωνιότητα και από την Αιωνιότητα στο Άπαν του Παντός.

Χ.Μ.